"Wees je er van bewust dat je op het internet en in patiëntengroepen statistisch meer kans hebt om mensen te ontmoeten die al zeer lange tijd CVS hebben, mensen die nog geen behandeling hebben gevonden die voor hen heeft gewerkt. Daardoor kan het overkomen alsof de vooruitzichten alleen maar slecht zijn voor mensen met CVS. Maar mensen herstellen wel degelijk van CVS. Mensen die wel herstellen, raken vaak buiten beeld en melden zich vaak niet meer om te vertellen hoe ze beter zijn geworden. Vaak komt dat doordat ze er zelf niet helemaal uit zijn wat hen nu beter heeft gemaakt. Ze zijn gewoon blij dat ze beter zijn." Bladzijde 8 Gupta reader.
Ik weet nog dat ik dit las en dacht: wat belachelijk! Als je beter wordt, dan deel je dat toch met je voorheen medepatiënten? Helemaal nu er internet is. Zo'n kleine moeite waar velen wat aan kunnen hebben. Nu weet ik dat het erin sluipt. Met CVS ontwikkel je een levensstijl dat zich grotendeels binnenshuis en op de bank plaatsvindt. Tijdens en na de Gupta Amygdala Retraining ben ik meer buitenshuis gaan doen. Dit gebeurt bijna onopgemerkt.
Op een gegeven moment werd ik me er bewust van: ik doe meer, daar moet ik ook van bijkomen en eigenlijk voel ik ook de behoefte om nog de dingen te doen die ik deed toen ik ziek was: in de tuin aanrommelen, blogjes schrijven, schrijven voor mezelf, lezen. Tja dat kan dus niet allemaal tegelijkertijd: het rustige, langzame levenstempo, waarin je dingen met volle aandacht doet én weer naar buiten en deelnemen aan het grootse en snellere. Dat betekent dus opnieuw balans zoeken. Wel lekker dingen gaan ondernemen en dagjes weg en daar volop van genieten, maar ook doseren. En af en toe ook weer een dag thuis inplannen met tijd om weer even naar binnen te keren en tot rust te komen.
Los van dat je dit voor een deel zelf kunt bepalen en inplannen, gebeurt het ook nog wel eens dat het leven andere plannen in petto heeft, die komen dan gewoon door je zorgvuldig aangebrachte balans heen fietsen. Bijvoorbeeld een familielid dat ernstig ziek wordt. Daar wil je dan graag heen en dat kan ook, maar waar liggen de grenzen van wat je kunt. Dat is niet altijd daar waar jij wilt dat ze liggen. Lastig en een oefening die van belang blijft, ook -of misschien wel juist- als je herstellende bent.
Al een tijdje was ik me ervan bewust dat het weer tijd was voor een update op dit blog. Ik had al verschillende onderwerpen in mijn hoofd. Vooral de eyeopeners die ik het afgelopen jaar heb gekregen toen ik Guptamethode ontdekte en het programma ging volgen. Vervolgens kwam ik een buurvrouw tegen die ik al lange tijd niet had gesproken. Ik vertelde haar over de Guptamethode en ze was erg geïnteresseerd. Haar moeder had vermoeidheidsklachten waar maar geen oplossing voor was. De theorie van de methode en de voorbeelden uit mijn eigen leven waren voor haar zo herkenbaar. In die zelfde week kreeg ik via mail verschillende vragen binnen van lezers van dit blog. Het was me duidelijk, tijd voor weer wat nieuwe blogs.
Vragen die ik ontvang zijn met name van mensen die tijdelijk even vastlopen met de training en motivatie missen. Daarom laat ik mijn eigen plan even los en zal ik eerst daar op in gaan.
Mocht je zelf een vraag hebben over het Gupta-programma, mail me gerust op dewakkereleeuw@hotmail.nl (let op: nl, geen com!!) en dan zal ik die persoonlijk beantwoorden en als ik denk dat meerdere mensen hier baat bij hebben verwerken in een blog (uiteraard anoniem!).
