Voordat ik ga vertellen over mijn nieuwste ontdekking en project, zal ik eerst even de stand van zaken doornemen.
- Ik heb nog steeds vermoeidheidsklachten.
- De melatonine slik ik nog steeds en die zorgt dat ik 's avonds slaperig word en de volgende dag als ik wakker word, ook daadwerkelijk wakker ben en niet nog uren als een zombie rondloop. Ik slaap over het algemeen goed, al is het nog steeds op iets latere uren. Laten we zeggen van 1-10.
- Zo nu en dan ga ik nog naar de Chinees Geneeskundige voor kruiden ter ondersteuning. Inmiddels heb ik ontdekt dat dit vooral begin maart hard nodig is, dus ik hoop in 2014 half februari al een afspraak te maken, zodat ik de ergste dip voor ben.
- De slaappoli van de Gelderse Vallei heeft aangegeven weinig meer voor me te kunnen doen, behalve de recepten voor melatonine voor me uitschrijven. De begeleiding is gestopt.
- Voeding: ik probeer nog steeds zo veel mogelijk suikervrij te eten, maar ga hier iets soepeler mee om dan voorheen. Zo neem ik op een verjaardag wél een stukje taart en chocolade haal ik nog wel in huis. Ik heb een tijdje chocolade zonder suiker gegeten, maar daar kreeg ik maagkramp van.
- Het UWV, die wilde natuurlijk graag dat ik weer ging werken. Dat wil ik ook, dus dat komt mooi uit. Ik had een werkcoach die mij keer op keer verkeerd informeerde en ik heb een andere werkcoach aangevraagd. Mijn klacht is serieus genomen en ik heb nu een erg prettige pro-actieve werkcoach. Zij heeft voor mij geregeld dat ik een 2-daagse training kon gaan volgen, waardoor ik nu mijn eigen praktijk kan gaan opbouwen. Helemaal top! Verlies niet de moed mensen, het UWV kan je ook kansen bieden en verder helpen. In het verleden heb ik ook zeer onaangename situaties meegemaakt -waar ik voor de gezelligheid maar niet even over uitweid- en ik zie ook bij lotgenoten soms pure angst wanneer ze weer een afspraak hebben bij deze instantie, maar het kan dus ook positief uitpakken. Dus daar ben ik het afgelopen jaar mee bezig geweest: opleiding en mijn eigen praktijk opzetten, heel langzaam, maar gestaag.
Voorjaar 2013
En toen...
Toen sprak ik via Facebook iemand die ook CVS gehad bleek te hebben en die wees mij op een methode die voor veel mensen met ME/CVS een uitkomst blijkt: de methode van Ashok Gupta. Hij verwees mij naar een blog van iemand die die training deed. Maar ja.... ik kon dat blog niet openen in Internet Explorer wegens een of andere fout die ik niet wist te lokaliseren en op te lossen, ik was druk met het maken van een website, maar ik hield het wel in mijn achterhoofd en het kreeg een plekje op mijn todo-list voor langere termijn.
Enkele weken later kwam ik er wel aan toe. Via een andere browser kon ik het blog wel openen. Een vrouw schrijft over hoe zij CVS beleeft en hoe zij de Gupta-training ervaart. Maar ze schreef ook over iets wat ik maar al toe goed herkende: STRESS!! En niet de stress die hoort bij Examens, Grote Aangelegenheden, Ontslag, Verhuizing en dat soort stressvolle gebeurtenissen, maar alledaagse Stress! Stress met een hoofdletter voor hele kleine onbeduidende zaken. Stress voor afspraken, stress voor onverwacht bezoek, stress voor gebrek aan overzicht, stress bij reizen met het openbaar vervoer, stress over de vraag of ik wel voldoende energie heb voor bepaalde dingen etc...
Okey, even terug naar de tijd dat ik net ziek was en echt thuis kwam te zitten in 2009, dat was wel officieel stressvol. Zo'n griepje dat maar niet ophoudt, de werkgever die je contract niet verlengt, het hele circus van herstelplannen, van maatschappelijk werk, huisarts, bedrijfsartsen die in sommige gevallen hufterigheid in hun taakomschrijving hebben staan, bezoeken aan het UWV, onbegrip van familie en vrienden en de leegte van het opeens uitgeschakeld zijn en thuiszitten. Maar goed, we zijn toch al wat jaartjes verder. Die dingen hebben al een plekje. En tuurlijk is het zo dat je ook wanneer je herstelt steeds weer opnieuw moet uitvinden waar de grens ligt, wat je wel en wat je niet kan.
Toch herkende ik zoveel van overzicht nodig hebben, todolijstjes maken, al gauw druk ervaren bij dingen die je wilt of moet doen van jezelf en altijd maar het gevoel hebben dat je er te weinig tijd voor hebt. Ik ken het van mezelf en het is een kant van mezelf die ik niet erg leuk vind. Wat ben ik toch een neuroot denk ik dan. Het inzicht dat dit mogelijk onderdeel kan zijn van CVS was een gigantische eye-opener voor me. Bovendien, als ik terugdenk aan mezelf als twintiger dan was ik ook helemaal niet zo, eerder het tegenovergestelde; gewoon relaxed, flexibel, zorgeloos.
Interessant! Terugrekenend ben ik ook al 12 jaar ziek, dus ja wat die ziekte nou precies is en wat persoonlijkheid, dat raakt een beetje verstrikt. Zou de relaxte, flexibele leeuw nog ergens zitten?? Kan deze methode mij ook genezen van CVS?
Ik besloot verder te gaan zoeken naar wat de Gupta-methode inhoudt.
Wordt vervolgd....
